*************************************************************************

 تسبیح شاه مقصودی   که دستم می گیرم آن قدر براق شده که شبها میزنه تو چشم

این تازگیها ، قرآن که می خونم اکثر کلمات برام آشناست

صبحهای جمعه بیشتر فرازهای دعای ندبه رو از حفظ می خونم ،

  از بس که برام آشناست

ولی هنوز اون چیزی که بودم نشدم

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک ....

هنوز دلم تو این عالم خاک راحته

هنوز آدم نشدم